Yalnızsın.

Maddiyat değil bahsim,

Ruhun yalnız.

Ruhun değilse bile

Gönlün yalnız.

Yalnızsın.


Yetimsin.

Maddiyat değil yine,

Bahsen yetimsin.

Bahsen değilse

Kalben yetimsin.

Yetimsin.


Zavk alamıyorum,

Yazmaktan değil sadece,

Yaşamaktan zevk almıyorum.

Bilmiyorum,

Büyüdüm belki de,

Büyüdüm ve değiştim belki de...

Ya da sıkıldım,

Kırıldım belki de,

Soğudum, uzaklaştım belki de...


Sanmıyorum...

Geçmiş mi bunların sebebi?

Delirdim mi,

Kafayı mı yedim sahici?

Mantıklı değil,

Canım yanıyor,

Kalbim acıyor,

Kimse duymuyor...

Belki de buydu sebebi...


Olmuyor işte...

Kıramıyorum duvarları...

Korkuyorum,

Nefessiz kalıyorum,

Krizlerle boğuşuyorum,

Her günün her anı...

Bulut değilim,

Bir kuş bile özgür olamaz,

Ama özgürüm sanıyordum,

Yıllarca buna inanıyordum...

Şimdi dibe iniyorum.

Kimsesizmiş kalabalığım...


Bilmiyorum...

Sonu nereye gidecek bilmiyorum.

İntihar ya da cinayet

İki ince ip birbirine bağlanmış,

Koptu kopacaklar zaten,

Her ikisi de birbirine saplanmış...


Yalnızsın.

Düşünce, fikir olarak yalnızsın,

Fikir olarak değilse,

Geceleri yalnızsın...

Sen yalnız değilsin bil ki,

Ben yalnızım...