Dolarken kollarını boynuma
Yalnızlık, bir kuytu köşede
Silinip gidiyor yüzün
Anbean hayalimde, düşümde.
Rüzgarın okşadığı saçların,
Kokusunu yitiriyor.
Çekerken yokluğun beni,
Karanlıkların dibine
Yalnızlık ah yalnızlık!
Ne fenadır senin yokluğunda
Gelmeyişlerin her gün bir kez daha, Öldürürken, yeniden doğuruyor beni.
Huzur kaçıyor, kovaladıkça benden
Yüzün, hayalimde bulanıklaşırken
Gözlerinin ışığı, vurmuyor gecelerime Penceremde belirmiyor bir ışık, senden
Kıyamet mi koptu acep!
Doğmuyor güneş
Ne doğu, ne de batıdan
Yokluğunun aynası; cehennemden bir ateş…
