Duygularımı asker eyledim
birçok insanın surlarına sevgiyle dayandım
nefret oklarıyla katledildiler birer birer
hepsi sadıktı bana fakat ben askerlerimi kaybettim.
Şimdi yalnızlık başıma taç oldu da
oturacak bir taht bulamadım... yarım kaldım
kapımı çalan herkese yol vermekten
yolumu da kaybettim.
Ah şimdi bu saraydan bir çıkıp gidebilsem
ama çıkamıyorum ki şu işin içinden
çünkü bıraktım insanlara güvenmeyi
ve şimdi daha bir güvendeyim
Ne surlara dayanacak askerlerim
ne oturacak bir tahtım
ne de kendimi koruyacak bir kalkanım var
ben kocaman bir sarayda
yalnızlık tacını takmış bir padişahım
