Eşlik etmesine bilene yalnızlıktan daha iyi bir yoldaş yoktur.
Bilirim yalnızlığın ne olduğunu da, anlatılır gibi de değildir, bir sessizlik hakim gelir geceye ve başlar en sessiz çığlıklar.
Kimi zaman bir dört duvar dinler derdini, Gecenin en karanlık saatlerinde,
Yalnızlık bir sırdaş olur insana,
Sessizlikte, düşünceler derinleşir,
Ve ruh, kendini bulur.
Zaten arayışta değil midir ruh?
Belki de huzuru bulmak için,
Çırpınır durur,
Yalnızlığın gölgesinde.
Belki de gururla taşınan bir kılıç gibidir,
Keskin ama zarif olan,
Yekpare ama
Asil olan.
Ey yalnızlık,
Seni hor görenler bilmezler,
Seninle yücelmenin ne demek olduğunu,
Seninle büyüyen bir ruhun,
Nasıl da özgürleştiğini.
Bir yalnızlık, sadece bir yalnızlık değildir eşlik etmesini bilene.
