Yalnızlık bir bilmecedir

Bunu yalnızken anlıyorum

Zira her şey puzzle parçalarına ayrılıyor

Mekan

Zaman

Hayat

Ve ben


Her parçayı

Karanlıktan yüzü kaybolmuş bir kadın alıyor

Ve gizliyor benden

Sonra da her bir parça için bir kelime oyunu yapıyor

Ve her cümlesine bir soru işareti ekliyor


Her sorusunda beynimi kemiriyorum

Yalnızlık beni ezip geçiyor

Karanlıkta

Ve kendini kaybediyor yalnızlık

Bir bilmece oluyor

Kadının sorularıyla


Yalnızlık uğrayıp geçiyor hayatımdan

Onu yüzü ay ışığında parlayan bir kadın götürüyor

Gecenin imkansızlaştığı bir diyara

Ve bu sırada Ali Baba ile Kırk Haramiler anlaşıp

Bir cinayet işliyorlar köşe başında


Yalnızlık

Geliyor

Beni izliyor

Ve gidiyor

Cinayet vakti Kırk Haramiler'in yanına


Yalnızlık bir dağılmışlık oluyor

Bulmaca parçalarına ayrılıyor

Ve her karanlıkla yüzümüzü parçalayıp geçiyor