Yalnızlık bir bilmecedir
Bunu yalnızken anlıyorum
Zira her şey puzzle parçalarına ayrılıyor
Mekan
Zaman
Hayat
Ve ben
Her parçayı
Karanlıktan yüzü kaybolmuş bir kadın alıyor
Ve gizliyor benden
Sonra da her bir parça için bir kelime oyunu yapıyor
Ve her cümlesine bir soru işareti ekliyor
Her sorusunda beynimi kemiriyorum
Yalnızlık beni ezip geçiyor
Karanlıkta
Ve kendini kaybediyor yalnızlık
Bir bilmece oluyor
Kadının sorularıyla
Yalnızlık uğrayıp geçiyor hayatımdan
Onu yüzü ay ışığında parlayan bir kadın götürüyor
Gecenin imkansızlaştığı bir diyara
Ve bu sırada Ali Baba ile Kırk Haramiler anlaşıp
Bir cinayet işliyorlar köşe başında
Yalnızlık
Geliyor
Beni izliyor
Ve gidiyor
Cinayet vakti Kırk Haramiler'in yanına
Yalnızlık bir dağılmışlık oluyor
Bulmaca parçalarına ayrılıyor
Ve her karanlıkla yüzümüzü parçalayıp geçiyor
