yalnızlık ciddi bir iştir çoğu zaman

yalnızlık ki doğurup öldürendir sevda mevsimlerini

ilkbaharda doğurur, sonbaharda öldürür

aşıklar da bilir bunu

sonbaharda sevdası bitmeyenin

ızdırabı çok olur

ilkbaharda eli bir ele değmeyenin

parmak uçları hep üşür

yalnızlık ki eşsiz bir sanattır çoğu zaman

en hüzünlü şiirlerin mürekkebidir o

en sert fırça darbelerinin sebebidir

ve hem fısıldayan ezgilerin

hem de sonu gelmez veryansınların

yalnızlık ki koskoca bir kabustur çoğu zaman

ya geceleri daima ayık tutar

ya da gündüz gece uyutur insanı

ama çığlık çığlığa

ama bağır çağır uyanırsın uykundan

odanın sararmış duvarlarını görür

ve geri dönersin uykuna

sonra yine aynı döngü

yalnızlık ki kaç kaçabilirsen

şu koskocaman dünyada

aslında küçücük olduğunu

fark ettiğin an

yalnızlığındır senin

ve yüzünü nereye dönersen dön

göz göze gelirsin onunla

kime sarılırsan sarıl

gecenin sonunda ve

soğuk yatağında

sana sarılan kollar

aittir ona

hiç kaçamayacağın, ona.