Yalnızlık en büyük

Düşmanımız.

Ancak bu gerçeğe rağmen yalnız kalmak için can atarız. Uzaklara taşınmak tenha bölgelerden ev almak isteriz. Sessizlik, su ve kuş sesleri sonrasında ve pürüzsüz bir gökyüzü ancak yalnızlık soğuk pençesini ensemize tutturana kadar... Kuş cıvıltıları ile dolu orman ve çarşaf gibi deniz bile bize o kadar korkunç gelir ki... Yalnızlıktan kaçacak delik ararız. Ancak hararetle kaçtığımız tüm bu insanları şimdi ne oldu da aramaya başladık?

İnsan diğer canlılara göre çok güçsüz ve savunmasızdır. Tek başına güçlü bir avcı değilken dış koşullara karşı korunmasızdır. Ancak tüm dünyanın yönetimi onun elinde gibidir. İnsan bir kedi kadar bile hayatta kalmaya muktedir değilken doğada nasıl oldu kedi besleyebilecek bir hale geldi?

Birlik olabildi. Birlikte her türlü sorun aşılabilir ve en parlak fikirler bulunabilir. Birlikte yaşam vardır.

Bu da yalnızlığın en büyük düşman olmasının manasıdır. İnsan birlik olursa hayatta kalabileceğinin içgüdüsel olarak farkındadır.

Devam edeceğim...