Hiçbir zaman yalnız olamadım
Buna özendiğim yok.
Sevmem de zaten.
Kendi kendimi terk edemeden
Şeytanım ve onun tasmasıyla kırbacı altında inleyen zihnimle nasıl yalnız olabilirim?
Buna bir itirazım yok.
Yalnızlığa ahmakça özenç duyan
İçimdeki sahtekar keşiş.
Yalnızlığı, yalnızlık üstüne durmaksızın atıp tutmak için istiyor.
Kendini istediği an indirip, yerine kutsal hayaletler koyabiliceğini, soyut kuruntuların yalnızlığı kirletmeyeceğini sanıyor.
Çıt kırıldım bir sadakat ile bağlı tanrıya.
Yalnızlığın en gerekli yoldaşı sayıyor onu.
Fakat hep huzursuz
Asabi, telaş içinde, delikten deliğe saklanıp kendi sesini bile duymamak için parmak uçlarında yürüyor.
Sessizlik uğruna tıkadığı kulaklarından gelen uğultuya ve sanrılarına vahiy diyor.
Ama münzeviliğin yalnızca bir karın gurultusu olduğunu da biliyor.
