Çarkta koşan fareler misali yalnızlık kaosunda debeleniyoruz. Küçük bir çerçevenin içinde hapsolduğumuzu göremeyecek durumdayız. Adeta değişimi reddedip inşa ettiğimiz duvarların altında ezilmeyi tercih ediyoruz. Hayal kırıklığına uğramayınca sakince zaferimizin tadını çıkarırcasına duvarlarımızı demir ile güçlendiriyoruz. Unuttuğumuz şey ise demiri bile kendi pası zayıflatıyor.