ben yalnızlıktan hoşlanıyorum dedi.

kafasında binlerce kişi, 

yüreğinde bir imkansız, 

ve ilminde bir muamma taşırken.


zehir zemberek bir yankıydı,

yalnızlık,

bir dağ başında çoban gibi gütmekti dertleri. 


geceleri öyle kalabalıktı ki

yalnızlık,

cezasını çeken adem'in yolculuğuna benzerdi.


yalnızlık

kiminin kafa tutarken çağına

sığındığı bir dost yamacı, 

kiminin itilmişliğiydi,

azrail’in kıskacına.