Bir zamânlar çok kelâm ettim, duvarlara çarpıp geri döndü sözlerim. Yazık, vuslata eremedi. Artık kelâm etmekten yoruldum, suskunum. Yalnız gözlerim konuşuyor. Aynaya bakıyorum. Engin bir deniz gibi büyüyen bir çift göz bebeği... Duygular, çığlık çığlığa! Vazgeçmeyeceğim. Korkmadan ve bıkmadan anlayacağım seni kalbim. Çok yaralandın, çok ağladın. Yalnızlığın seni anlayacak, kimsenin anlayamadığı kadar. Yalnızlığın seni güldürecek, kimsenin güldüremediği kadar. Seni, sen iyileştireceksin. Kimsenin ve hiçbir ilacın iyileştiremediği kadar...
