Çalıyor elimden maviliği yokluğun

Karanlığın çöküyor hayatıma

Bilmezdim aşkın hayvani yönlerini

Bir kartal gibi oyuyor kalbimi yokluğun

Haykırışlarım nafile insanlık sağır sesime

Sanki radyoda sevdiğim şarkının sonuna denk gelmiş kadar kederliyim

Bir mahkumun idam cezası alması mı

Yoksa artık olmayan sevdiğinin hatıralarıyla yaşamak mı daha ağır bilemiyorum

Yine kokun değil de sigara dumanı doluyor ciğerlerime

Gökyüzü ağlıyor halime

Sırdaşım dediğim duvarlar bakmıyor yüzüme

Samsa kadar yalnız ve işe yaramazım

Küstüm aynalara ve insanlara

Göğe bakmak artık haz değil acı veriyor.