Yalnızlıktan nefret etmemiz lazım. Ancak bireyselliğimiz günden güne daha da kuvvetlenirken ve içten içe alıp başımızı gitmek hiç kimsenin olmadığı yerlere göçmek planlarını yaparken bu nasıl olacak. Bir durup nelere can attığımızı gözlemlersek görürüz ki tamamen tek başımıza kalmaya yönelik. Öyleyse biz nasıl olacak da yalnızlıktan nefret edecek ve hayatımıza dün de bahsettiğimiz gibi herhangi biri (gerçekten hiç fark etmez kim olduğu) hayatımızda olsa hayatımız bambaşka olacak…
Burada biraz yavaşlamamız lazım. Bir insanın hayatında başka birinin olması nedir? Hatta herhangi biri… Seçmek de yok. Kulağa oldukça tuhaf geliyor ve biz kurtuluşun başkasında yattığını konuştuk. Şu şekilde vardık bu sonuca; ben hayatımın içine kısılıp kalmışım ve beni çekip çıkaracak olan bir başkasıdır. Yani ben kendimi hapisten çıkaramam ya da bu derin çukurdan ancak bir başkası bana yardım edebilir. Bu fiziki olarak düşünülmemeli. Her şey için geçerli.
Devam edeceğim…
