yalnızlık

yalnızsın kalabalığın kadar,

insanlar dikili kule misali bu habitatın,

çökmeye yer arayan bir site.

dolaşırken aralarında,

kaybolduğun sokakların,

önü açık herkese,

ucu çıkar kimseye.

bi adım öteye bi çizgi çiz,

dünya burda bitti dedikçe,

hep bi adım ötesi var.

hain zaman!

istedi mi şelale gibi,

bazen kağnıdan yavaş akar.

örtü üstünde bilmecesi,

ismini sayıklar her bir hecesi,

siyah bilmez gündüz gecesi,

boğazına gelir tıkar nefesi.

yalnızlık sanki urgan boynunda,

kurumuş bu nehir kenarında,

birden fazla atılan her adımda,

yalnızlık, kalabalıklar gibi çok yalnızlık.