Yani nasıl olabiliyor, koskoca dünya da benim payımı yalnızlık düşebiliyor. Yine düştük o dipsiz kuyuya; karanlıkta, boşlukta savrulup duruyorum sonsuzluğa. Kalabalıklar içindeki yalnızlık canımı acıtıyor. Yalnızlığa olan acizliğimden bana hep iyi geleceğini düşünmüştüm ama bazen dayanılmaz oluyor. Nedenini bilmediğin bir acı ansızın gelip buluyor, sarıyor benliğimi. Yine öyle bir gün acıyorum kendime, acizliğime, çocukluğuma, büyüyememiş olmama, kendi yaralarımı saramayacak kadar acizim. İhtiyacım olan bensem benim bana yetmediğim bir durumdayım, artık gücüm kalmadı.
