Sokak köpeği gibi bir hayat;

Evim var şükür ama

Yuva gibi gelmiyor

Heyhat!

Zararına kârına bir kumar gibi hayat;

Taze yeşillikler, 

Az da yavan ekmek

Ama bayat.

Yanımdan geçen insanlar,

Sosyal anksiyete dolu bardak.

Benden geriye birkaç verdiğim nefes,

Bir de içi boşaltılmış bir beden 

Harap.

Ve sordum neden?

Neden ellerim üşüyor,

Bu kadar boş el varken?

Mutluluk kırıntıları

Ve bir güvercin.

Özgürlüğe ant içmişken,

Prangalara vurulan.

Usul usul giderken herkes,

Uslu bir çocuk oldum

Ve bağlandı, çiçek oldu kollarım.

Oysa ilham olmak istemiştim,

Islah olmak bilmeyen güvenimle kaldım.

İyi misin diyen dostlarım,

İyilikten başka neyim var?

Çöker sokak serserileri gibi şimdi hüzünler,

İçimi talan edebileceklerini zanneden.

Güçlü olabilir tabi olumsuz duygular,

Ama imkansız değil mutluluk.

Kalabalık sokaklar sükuta boyanır,

Renksizliğim şaha kalkar,

Bu sözlerim geleceğime bir beyanat,

Elbet bu sokaklar da bahar kokar.