İnsan aradan zaman geçince özlermiş kendisini. Gerçekliğini, yalnızlığını, rutin yaşamını... Klasik şeylerden sıkılır insan diyenler oluyor çevremde.
Bana göre asla sıkılmaz. Bir vakit yalnızlığı benimsemiştim sonra kurtulmak istedim yalnızlıktan, insanlar ile konuş, tanış iyi gelir dedim kendi kendime ya da bana böyle dediler. İnsanlar ile konuşmak, tanışmak beni yine yalnızlığıma itti. Tekrar tekrar denedim yalnızlıktan kaçmayı, denedim denedim...
İşin sonu yine yalnızlık ile bitti her seferinde böyle yalnız kendi köşesinde kendini, yaşamını sorgulayan adam oldum ben. Yaşam? Pardon yaşam dedim ama yaşıyor muyum? Emin değilim bu sorudan.
Kaç yıl, kaç olay, kaç duygu gördüm, görmeye devam edeceğim ya da edemeyeceğim. En güzel şekilde devam etmek istiyorum. Tekrar tekrar kaçıyorum peşimde olan yalnızlıktan. Gelmişim Bubi sanat sitesine yazı yazıyorum. Yani yaşıyorsam sanırım şimdilik burada yaşıyorum ve yaşamaya devam edeceğim, alışmışım belki de.
Günlük türünde yazı yazarken neden benim ismimi kullanıp yazı yazdın diye kızma bana sakın Bubi. İnsanlar mutlu sona sen de vakit geçirerek ulaşıyor, renksin yazılara;)
