Yalnızlık yeniden başlayan bir merhabadır aslında kendine
Fazlasıyla küsmüştür sana
Fazlasıyla kıskanmışlığın hıncın yaşıyordur
Yalnızlık kendine tekrardan sarılmaktır
Ancak kollarınla sardığın ruhun yoktur artık karşında
"Biz" olma uğruna
"Sen"
"Ben"i boğarak öldürmüştür
Toprağın en derinlerinde
Ve o sırada "sen"de kökleşmiştir bir hayat
Topraktan çıkıp göğe yükselmiştir "biz"
Yalnız kalmak
Boğulmasına göz yaşlarıyla göz yumduğun "ben"e geri dönmektir
Geri dönmek zorundasındır
Zira ortada bir sen de kalmamıştır
Sen, benden koparak bizin polenine tutunup
Yükselip gitmiştir göklere
Ve bu sırada işte ölü bir ben ile toprağın en dibinde
Yapayalnız kalmışsındır
Yalnız kalmak
Ölü bir ben kucaklamaktır
Yaşamayacağını bile bile
Yaşam dahi olmayan bir toprakta...
Acıyla bir yaşam aramaktır
