Umudun müfrezeleri dağılmış.

Yağmur bulutları göğü,

Sancı göğsü saracak.

Bir feveran zuhur edecek meydanda.

Her şeyin güzelini yasaklayan bu çirkin çağ

Ve onun sadık köleleri bastıramayacak bu sesi.

Zincirlerinizin şıngırtılarını ezip geçecek bir çığlık.

Bir çığlık:

Tıpkı bir hayvanınki gibi.


Ey hoyrat kalabalık!

Üzerinizdeki son model urbalar;

Maskeleriniz, paralarınız, debdebeli laflarınız

Ruhunuzdan sızan kana susamışlığı gizlemeye yetmiyor.

Bu aynılaşma hevesi, bu yeknesak insan ordusu

Ardı sıra mayınlar diziyor yaşama arzuma.

Otuz Zalimler karşısında Sokrates,

Golgotha Tepesi’nde bir İsa gibi

Başsız kalsın omzum sizden olmaktansa.


Metruk binaların ıslak avlularında

Küskünlüğüm insanlara değil, insanlığa.

Bir başınalık hiç de muktedir değil ama

Bu çağ beni yalnızlığa teşvik ediyor.