Çoğu kez yalnızım serin sokaklarda.

Yalnız ve sakin, ıssız.

Çoğu zaman bitkinim yalnızlıktan,

Farksız tek kanatlı bir kuştan.

Ha düştü ha düşecek

Bedenim en yüksek yalnızlıklardan.


Çoğu kez boş yatakta titrer halde.

Soğuk bedenimi örterek yalnızlığımla.

İçim ürperir yalnızlığın soğuğuyla.

Isınmak isterken daha da üşür

Bedenimde hüzünler.


Çoğu zaman insanlar arasında,

Kalabalık içinde,

İnsan yığını pençesinde,

Yalın ve tek bedenim, ruhum.

Yalın bir dal parçası,

Yapraklarından arınmış


Çoğu kez kendimle ağlaşırım.

Farklarımla savaşırım.

Kendime bulaşırım çoğu kez.

Yalnızlıklarla çevrili ömrüm,

Mutlu olduğumda dahi

Sürgünü olduğum yalnızlıkla

Haykırdığımda, danslarımda, bakışlarımda

Hep bir yanızlık var kollarımda.