Hiç ardımdan doğmadı güneş.
Ne zaman yükselecek olsa ben karşısındaydım.
İğne atsan düşmez dolmuşlarda, ayakta
Yollar beni yutmasın diye direğe tutunarak direnirken
Üç kuruş paraya meftun seferlerden eli boş dönüşlerde
Allah’tan yoksun, sevginden yoksun
Ama varlığınla büsbütün hayatta.
Aklımdan sen geçmesen belki katlanamazdım.
Anladım ki devran kuşların sırtında gitmiş.
Bu kış dönmeyecek.
Kaldırımlarda kapanan gözler, açılan kaşlar var.
Bu dikişler ruhumdan sökülmeyecek.
Yamalı göğsümün bir mucizesi olmalı:
Hâlâ seni sevebiliyor olmak.
