Bir ağaçtı çaputlar bağladığın

Dallarında urganlar sarkıtan

Gelincik tarlasının ortasında

Yükselirken semaya

Anlatmak için bulamadığın kelimeler

Dizildi kursağında

"Henüz erken dedin sevdiğini söylemek için

Artık çok geç, henüz erken demek için."

Bir kelebek etkisi bu

Başını omzuna koyduğunda kanatlarını çırpan

Yorgun ve saf gözlerin

Çabalamak için hayli yorgun

Bir şişeyle kaybolur ruhun

Anılar bıraktığın sokaklarında

Pek de iyi bir fikir değildi

Anılar bırakmak çokça

Bileğine prangalı bu lanetin

Yirminin birinde mi kırmak kaderin?


Hayli noksan

Vücudun hayli hissiz

İşkenceye maruz sevebilen organların

Ancak yetersiz

Hatırında değil parfüm kokusu ama

Solumakta hâlâ nedensiz

Bir şiirdi hikâyen

Yanarken gelincik tarlası

Yarım mı, kalan mı derken

Tutuştu ilk sayfası

Hatırında yankılandı

"Bir şiir bitmez asla, her zaman terk edilir."