Kibrit yangını kadar mutluluklar
Sonunda ruhunun parmak uçları yanar
Susmaz, durmaz, gece olunca gelir
Yerin dibine girdiğin pişmanlıklar
Kavuşmalar, şişelerin dibine oyulu bi' mezar
Umutlar çalınır duvarlara, ellerinden kayar
Gönlünün mevsimleri şaşar, uçamadan ölür kuşlar
İçin dışına susar, sessiz fırtınalar kopar
Aynalar çizgilerinden yıkıntılarını kusar
