Küçük bir istek olsa da ondan büyük bir yangın çıkarabiliriz. Bu kulağınıza saçma gelmesin zaten bu gerçeği saçma gördüğümüz için böyle hissiz bir hayat yaşıyoruz bunu değiştirmemiz lazım. Hiçbir şey hissetmeden yaşanan bir hayata nasıl yaşandı diyebiliriz ki? Sadece bitti deriz. Biten hayatlardan bıkmadık mı hala? Bu bitişi sadece ömrün sona erişi olarak görmemeliyiz. Biz bunun her gün kendimize söylemeliyiz bak bugünün de bitti ve sen gerçekten bir şey istiyor musun? Bunun üzerinde durmamamız en büyük kaybımız ve kendimizi yetişkin gördüğümüz için de yadırgamıyoruz bu isteksizliğimizi ancak biz hala küçük çocuklar gibiyiz. Hiçbir şey bilmiyoruz sadece bedenimiz büyüdü ancak hislerimiz ve aklımız hala değişmedi. Hiçbir şeye mana veremiyoruz bu yüzden. Öyleyse büyümeliyiz. Akıl ve his geliştirmeliyiz ancak hiçbir şey istemeyen bir çocuk nasıl büyeyebilir?