yalnızlığın kadınıyım alma beni dedim
dedim de güzel şarkıydı sevgilim
sen yine alsaydın beni de
n’olduğumuzu görseydik
el adamıydın, kolay geldi
bırakması elimi
tutup çekseydin de
olur muyuz bilseydik
ben iki ayağımın üzerinde
çokça karşı geldim rüzgara
ama sen bir yakınımda dikilseydin de
devrilebilir miyim göğsünden yana, tecrübe etseydim
fazla değil, bir solukluk ara verseydim savaşlarıma
gelseydin, acıya yama ettiğim ruhumu sökseydin
acılı bir hastalıktı yaşamak
gelseydin, merhem diye seni sürseydim
vazgeçtim vazgeçtim
muhtaçlık değildi isteklerim
bilmediğim bir yerdesin
iyisin iyisin
yalnızlığın kadınıyım alma beni dedim
pek doğruymuş dediğim
elin oldun el adamı
yine de şöyle mertçe vursaydın da
öldüğüme değseydi
