havada süzülen bir ok,
hedefine ulaşmaktan vazgeçmiş,
olduğu yere bırakıvermiş
o çelimsiz gövdesini,
bir an toprağa karışmak istemiş.
sanmış ki toprağa karışırsa
o kuru gövdesi,
tekrar yeşerir
içinden çiçekler bitermiş.
havada süzülen bir ok,
tıpkı bir çocuk gibi hareket edermiş.
ahmaklar, çocuklar ve oklar
hep böylelermiş.