havada süzülen bir ok,

hedefine ulaşmaktan vazgeçmiş,

olduğu yere bırakıvermiş 

o çelimsiz gövdesini,

bir an toprağa karışmak istemiş.


sanmış ki toprağa karışırsa

o kuru gövdesi,

tekrar yeşerir

içinden çiçekler bitermiş.

havada süzülen bir ok,

tıpkı bir çocuk gibi hareket edermiş.


ahmaklar, çocuklar ve oklar

hep böylelermiş.