Uzun, yoğun metaforlu, ustaca kullanılmış söz sanatlarının bulunduğu şiirlerin zamanını geride bıraktık
Çağın gereksinimi anlaşılmamak, anlamaya çalışmamak.
Bu çabayla birlikte arada kalmak, belirsizlik, bilinmezlik.
Bunlara bağlı yorgunluk; gönül yorgunluğu.
Farkındasızlık.
İnsanı insana yaklaştıran yarasından başkası değildir demişti şair,
Zaman öyle bir hal aldı ki şimdilerde
İnsan yarasının farkında değil.
Buna bağlı olarak yalnız, kalabalık ortasında tenha.
Ve ardından gelen ruhi bunalımları.
İnsan bu zamanda daha hızlı bunuyor
Çünkü unutacak şeyi kalmadı.
Anıları, sevinçleri, üzünçleri.
Hepsini ninesinin çeyiz sandığında bıraktı.
Bıraktı ve ekledi,
Bırak şimdi boş lafı da
Paradan haber et sen.
Çünkü ancak o zaman dinlerim seni.
Para para para
Napolyon bu çağın insanını görse
Anlam anlam anlam
Derdi, şüphe yok.
Bizler de Napolyon gibi yaşıyoruz.
Ama bir farkla; girdiğimiz her savaşta mağlubuz.
Zamanın tükenişi, anda kalamamak.
Bunlara bağlı olarak mağlubiyet, çöküntü.
İçe çöküntü.
Kalabalık içinde tenhalık, tenhalık içinde esfeli safilin.
Kalabalık içinde tenhalık, tenhalık içinde kısa süreli bocalama.
Çünkü zamanı yok modern insanın.
Bocalamaya bile zamanı yok.
Kısa bir selam.
Belki kafa sallayış.
Sonrasında işine dön, para lazım.
Lazım lazım da beyefendi,
Bir bebek gülümsemesi seyretmekten, gökyüzündeki bulutlara hayaller yüklemekten haberiniz var mı?
Yoktur, sanmam.
Çocukça çünkü bunlar ve çocuklar para kazanamaz.
Tek kıstas, tek değer.
Mor, mavi, turuncu banknotlar.
Her şeye gücü yeter ama bir şeye yetemez.
Şiiri satın alamaz sizin kapitaliniz.
Şiir meta değildir.
Şiir bebek gülümsemesidir, bulutların yüklendiği hayallerdir.
Onlar da para etmez.
Her güzel şeyin fedakarlık gerektirdiği bir zaman girdabında,
Feda dönemimiz ağır geçti.
Öyle ağır geçti ki güzellik safhasına geçemiyoruz.
Çünkü elimizde anlam kalmadı.
Güzelliğin on par' etmez bu bendeki aşk olmasa.
Evet, aşk, işte güzelliğin anlamı.
Sanırım bizler farkına varmadan anlamı da feda ettik.
