Hislerimiz olmasaydı var oluş bizim için daha bütün ve daha kolay olurdu.
Ne olacağı belli değil yerine ne olacaksa olabilir desem belki kurtulabilirim geceye ulaştığımdaki korkumdan; belki belirsizlik o zaman kalbimi hızlandırmaz, ruhum titremez ve uyuyabilirim ferah bir huzurla.
.
Neyi sevdiğimi çok iyi bildiğim için mi bu acı? Bu yanma hissi kalp çarpıntım. Kabul etmek ve devam etmek niçin bu kadar zor?
Bu gün yine anlam veremedim çevremdeki eşyaya, delirmiş gibi etrafıma baktım.
İçimdeki beni bana anlatan ve hiç susmayan suçlayıcı ağız konuşmaya başladı. Onu kovmak için yazmaya başladım; çünkü onu kovmanın ne kadar zor olduğunu anlatabilirim ancak. Dışarısı düşmanlaştığında güldüm hep, dünyanın beni şaşırtan büyüsü acayip komik!
İnandım, inanışım hiç uzun sürmedi.
Bazı şeylerin benden uzakta oluşuna sinirlendim ve müzik devam edişimin eşlikçisi oldu. Bu gün belki de yüz elli farklı zamanı aynı anda yaşadım. Bu gün benden ayrıksı yaşayan beynim belki nerelerdeydi; zaman öylesine genişledi ki
bildiğim şeyler hep düşmanlaştı, reddettim.
