Hayal kırıklığı bir insan silüeti olsa
Gözümde canlanırdı yüz hatların, vücudun,
Herkesten daha fazla sen,
Ve senden arta kalan ne varsa yamayla silüette.
Düşecek yerlere, masana iliştirdiğin çiçek,
Rüzgar savuracak tüm polenlerini,
Artık ruhunu ne yeniden başlayışlar avutabilecek,
Ne de son vermelere olan inanç.
Hayal kırıklığı, izlerini bıraksa da ardında
Karanlık hüküm sürecek dünyanda,
Artık yıldıız olup, ışığınla parıldasan da
Yok gözlerinin bir önemi, dünyamda.
Yansısa da güzelliğin okyanusun üzerinde
Söndüremeyecek içimde tüten alevi,
Yükselse de dalgaların arşınlarca
Yanılacağım yine seraplarında.
