yapayalnızım

Hava kapkaranlık, kar yağıyor ama soğuk değil. gece olmak üzere belki de gece ben iliklerime kadar yalnızlığı hissediyorum, belki de yok sayılıp görmezden geliniyorum. Duygularımı anlatamıyorum. kalbim acıyor düşüncelerimde boğuluyorum hislerimi tercüme edemiyorum belki ben anlatamıyorum belki insanlar anlamıyor.kim duyuyor beni, kimi duyamıyorum ben, nerde yanlış anladim, nerde yanlış anlaşılmalar oldu. Bilmiyorum koca bir bilinmezlik içindeyim, yalnız hissediyorum kalbim her defasında ezilirken, kırgınlıklarım göz ardı edilirken, hislerim yok sayılırken ben yapayalnız hissediyorum.Tökezledim ve ağlayarak yere çöktüm kim duydu, kim gördü, kim yardım etti bana? önemi var mi? belki var ama artık bir önemi kaldı mı bilmiyorum. kalbim kırgın bu kalabalığın içinde nasıl olduğum ben dile getirmeden anlayamayanlara, göz yumup kaçanlara, sonsuzmuş gibi hissettirip gidenlere, varmış gibi olup aslında hic olmayanlara, anlıyormuş gibi yapıp susanlara... ama bilmiyorum dedim ya bilmiyorum iste.Belki duygularım, belki kalbim, belki de ben yanılıyorum. canımı, kalbimi acıtan ne ben bugün de bilmiyorum, dün bilemedim. yarın bilebilir miyim bilmiyorum