şimdi sevgilim balkonda oturmuş

farklı hislerle, farklı kuşlara ve farklı pencerelerin ardındaki yaşamlara bakıyoruz 

bir saniye olsun dünya bizi duyuyor sanıyoruz

göğsümüzde bir sızı, anlıyoruz yalnız değiliz

hiç yalnız olmadık ki bu hayatta 

daha gözümüzü açar açmaz sıcak bir omuz uzattılar bize 

bir saniye olsun susmadı da insanoğlu 

daha konuşur konuşmaz bizi dinleyecek birilerinin varlığını gösterdiler bize 

ve şimdi sevgilim sen artık ne konuşmak istersin ne dinlemek ne de hissetmek

yalnızca izle sevgilim 

izle şu düşlerini 

bir hayat daha kaçıracak vaktimiz yok 

geldik, ağladık, konuştuk, dinledik 

şimdi ise yaşa, sadece yaşa 

ağladığın zamanlarda ise 

özgürlüğümüz balkonların bittiği yere kadar diye düşünceler geçirsen de 

o balkonların gökyüzüne açıldığını unutma...