yâr olmuşken ağyâr,
bi' kesim artık diye haykırıyor ümitlerim,
kendimi unutuyorum, umutlarımla,
yaralı bir kalp çok mu gelir ömrüme,
yoksa kırdığın kalbi çok mu görürsün ömrüne,
yâr, olma ağyâr,
gönlümün dili yokmuş artık,
söndürdüm bir bir hayallerimi ve döktüm önüme,
bu şiiri kalbim kırıkken yazdığım günlerden,
mutlu olduğum günlere adadım,
içinden çıkılmaz bir hislere büründüğünde,
sürekli oku diye yalvarıyor içim.
son bu defa biliyorum,
kalp kırıklığına son, her şeye son,
dünyaya veda ederken,
ve anda kalarak gözyaşlarımı döküyorken,
kimse bilmezken içimde verdiğim savaşları,
öylece, mahzun bir şekilde.
