Ayıkla pirincin taşını der gibi,
Ayıklıyorlar yaralarımı.
Mızrak misali laflarla,
Yaralarımı deşiyorlar.
İyileşemiyorum, yanıyorum.
Su etsem alev alacak, sönemeden kahrolacak.
En aza indirdim ruhumun serzenişlerini.
Kalemler kağıtlar kadar doluyum.
Korkumun caizliğini sorgular oldum.
Kefene hasret, gökyüzüne mahzun.
Güneşle yanan yıldızlar, ışıklarını kapattı bana.
Sesler nefes alıyor, ben benimle boğuluyorum.
Ayak izlerim kadar siliğim artık.
Ne buhranlar ne kederler,
Değmiyor yarama.
Acım benimle bana.
