Bir sözde gizlenen acı, gözlerimizi doldururken usulca, kendimizi sıkıca tutuyoruz. İçimizdeki sandığı açıp hüznümüzü ortaya çıkarırken mutluluğumuzu en dibe saklıyoruz.
Öyle zamânlar oluyor ki yüzümüz gülerken içimiz kan ağlıyor. Bir yanımız gülüş cümbüş, diğer yanımız feryat figân... Bir şey var şuramızda. Görünüşte kapanmış fakat dokunsan kanayacak bir yara.
Onulmaz bir yara...
