Kendime söylediğim kaçıncı yalanın rıhtımından yazıyorum bilmiyorum
Bu soruya cevabın vardır belki
Bir yanıtın beni mesud ettiğini
Tadarım böylece
Ama ben kendime uzak
Senden ayrı
Hayat yolculuğunun
Muaviniyim yalnızca
Oysa senden öğrendim
Özgür olmayı
Koşmayi düşleyen zihnim
Şimdi köklendi yerinde
Bana sorsan kalbine kök salmayı dilerdim
İşin garibi hiç bana sormadın
Ben hiç dilemedim seni
Bilirim ki ne dilersem
Elimden alır tanrı
Bir annenin elinden alınan evlat
Bir çocuğun elinden kaçıp giden balon
Ne anlatıyorsa sana
Gözlerime bakınca onları göreceksin
Korkma aldığın bu yara son olacak
