Sızlıyor bir türlü geçmek bilmeyen o lanet.
Ne içindekini çıkarmaya ne de içimden çıkarmaya yetmedi gücüm.
Yeri geldi irin kustu, yeri geldi sıcak sıcak kan.
Ne bakmaya ne dokunmaya bir türlü cesaret edemedim.
Basit bir kesik sandıydım, iyileşmeyince anladım.
Alışmışım varlığına.
Tuz ektiklerinde hatırladım.
Ne dağlayabildim ne de saklayabildim.
Daha kötü olmasın diye düşlediğim, her haline alıştığım, dermanını aramayı bıraktığım o acı...
Suretimde görünmez ama siretimin kendisi.
