Bir kayıp geceden daha seslenmek için 

aldım elime kalemi 

hasretin düşmüşken yatağımın sol yanına 


hayaline uzanmamla yüzümde hissettiğim soğukluk birazdan kalemimden dökülen gözyaşlarıyla ısınacak ve ben yine yokluğunla yanacağım 


o kadar varken, nasıl ‘yoksun’ 

anlamıyorum…


Sen;

hem yaşatıp hem nasıl öldürüyorsun

sol yanım?