İnsanlar yazmaya devam etmemi söylüyorlar. Yazdıklarım onlara harikulade geliyor. İnsanlar acılarımı seviyor. Acı çekmeye devam etmemi istiyorlar. Acı çektikçe yazacağım çünkü. Bilmiyorlar... Yüreğimdeki renklerin birer birer siyaha batışını çocuk gözlerimle izlediğimi bilmiyorlar. Acının yaşı yoktur. Yaşa bakmaksızın hayatınıza dokunur. Lakin o dokunuş... O tek bir dokunuş sizi alevlere itmeye yeter. Zamanla geçer mi? Hayır. Sen geçti dersin. Ama sonra bir şarkı çalar.. Bazı şarkılar yaraya tuz basmak gibidir. Tam kanaması durdu derken yeniden kanatırsın... Acı işte illa yakacak bir yerden. İlla bulacak bizi saklandığımız çatı katından…
