yarım kalmış hikaye yoktur, o hikaye aslında orada bitmiştir.
bi' tanıdığım söylemişti güneşin üstüne söylenmemiş söz kalmadı diye
söz gerçekten böyle miydi yoksa benim aklımda mı öyle kaldı bilmiyorum ama ben o güneşi kendime ya da kendimi o güneşe benzetiyorum
bazen bütün gizemlerim keşfedilmiş ve yok oluşumun beklenmesi dışında benle ilgili yapılabilecek bi' şey kalmamış gibi hissediyorum
hissediyorum ama inanmıyorum
ışıklar açıkken uyuyamıyorum genelde
insana benzemekten duyduğum tiksintiyi atamıyorum üstümden
yabancıların yanında daha rahat ediyorum
ama kendi kokumu özlüyorum
koklayınca tekrar tiksiniyorum
değişen alışkanlıkları insanlar için çok heyecanlı hissetmelerine sebep olan bir durum gibi görünüyor
oysa ben sakin kalmaya zorluyorum kendimi
bu zorlama işini bile yeni yeni söylüyorum işte
yorulmadım ama yorgun gibi davranıyorum
ortaokulda öğretmenlerim sayfa sayısı söyleyerek defter aldırırdı ve o defterin sene bitmeden dolması benim en sevmediğim şeydi
şimdi en çok doldurmak istediğim defteri bitirmekten korktuğum için uzaklaşıyorum ondan
şimdi dediğime bakmayın
aylardır uzağım ben
ilk yazımı yazdığım günden beri buradayım
yarım kalarak bitmesi sayfaların doluluğundan daha iyi değil belki de
kendimi ikna edecek sebebi bulduğumda görüşelim tekrar
