Beynimin içinde üç insan
Biri celladım olur
Biri hakim
Biri bana dışarıdan bakan
Beynimin içinde sessizlik
Ne oluyorsa yüreğimde
Hava kasvetli
Güneş doğmamaya yeminli
Kulaklarda çığlığım
Benim bile duyamayacağım kadar sessiz
Zaman gösteriyor en doğrusunu
Tüm yanlışlar
Ölmeyi bekliyor sanki
Dışarıdayım
Yürüyorum
Bitmeyecek yol biliyorum
Bir sevda var yanımda
Aklımda üç insan
Yalnızlığın en güzel evini paylaşıyorum
Yoruldum belki şu sıralar
Aklıma gelmiyor değil
Tanrım beni çağırıyor
Tanrım
Tanrım duy sesimi
Ben sana kul olamadım
Sen bana tanrı
Tüm iyi isteklerimi duydun tanrım biliyorum
Ama beni benimle bıraktın
Korkusuz değilim
Ama en çok başarmaktan korkanlardanım
Belki bir gün duyarsın bunu da
Belki uzaktayımdır
Belki sana yetişir çığlıklarım
Ben bu dünyaya alışamadım
Varsın bensiz olsun
Varsın sensiz olsun
Tanrı yok
Ben yok
Kafamda üç insan
Yüreğimde bir sevda
Ne kadar huzurluydum oysa
Yalnızlığın en güzel evinin manzarası ancak ıssızlık olur
Duymaya çalışıyorum
Issızlık bir bıçak gibi kesiyor kulaklarımı
Sanki bir adam çağırıyor öteden beni
Duyamıyorum
İyi olan ne varsa söylüyor uzaktan
Yakından görünmüyor beyazlığı
Kendimden tiksiniyorum
Ne kadar acizim oysa
Sanki hayatım yarimin iki dudağı arasında
Beynimin içinde üç insan
Cellat çoktan geçirmiş kafama
Hakim kararını öldükten sonra vermiş
Bir adam daha vardı hatırlıyorum
En son en son bana şey diyordu
"Yarım kalmış bir ölümü
Ancak kelimeler tamamlar"
