Susuz yazlardan, zemheri kışlardan,
Güneşsiz günlerden, güneşli dünlerden,
Geçtik, ince bir ipin üzerinde yürür gibi...
İçeriye sığmayanları, dışarıya vurduk tek tek.
Lâkin bir yığın biriktiğinde toplamak, güçtür.
Ve bedende hareket edecek güç, kalmamıştır.
Nice zamân yanan âteş, bir yağmurla söndü.
Sözsüz konuşmaların acısı kaldı yürekte.
Bir yarım ümidi de kesmek zorunda kalırsak,
Ne kalır ki, nasır tutmuş giryân ellerimizde?
