Doksanındayım hayatın,

Kendime yetecek kadar aşım.

Yirmisinde yoruldum,

Olduğumdan yaşlıyım.

Dünya gibiyim,

Tersine dönüyor akrebim,

Dün düşmüştüm,

Bugün hâlâ yerdeyim.


Yetmişindeyim hayatın,

Tarlada çalışmayı yeni bıraktım.

Otuzunda oturdum,

Olduğumdan olgunum.

Ekin gibiyim,

Vaktim gelmeden biçilmiyor ürünüm.

Dün yaralandım,

Bugün hâlâ kabuktayım.


Kırkındayım hayatın,

Hatır borcum sıfırlandı.

Yeni bir borç için,

Ömrümden kahve taştı.

Bir yudum kadar anıdan

Kendimi içiyorum,

Yarım kalan her şeye,

Ayak diretiyorum.


Ağır geliyor ruhum bedenime,

Yaşlanmak, mum söndürmek değilmiş.

Her dileğin bitişinde,

Yeniden istemekmiş.


Henüz çocuğuyum hayatın,

Daha pişmedi aşım, sürülmedi tarlalarım.

Büyümeyi büyütmüşüm kalbimde,

Yatıyorum biricik annemin dizinde.

Sekizimde aldım kalemi elime,

Seksenimdeymiş gibi bozuk kelimelerim.


Daha kucağındayım hayatın,

Açken, açıktayken ağlıyorum.

Değil adım atmak,

Emeklemeyi bilmiyorum.

Bir araba var beni taşıyan,

Sonra omuzlara geçiyorum.

Hiç doğurmamış gibi beni annem,

Üstüme toprakları örtüyorum.



14 Temmuz 2021 16.07