Bugün dörtnala koştu içimde hüzünler

Onlar gözlerime tutunup kalmıştı

İzlerini yok etmek istediğim ne varsa

Ruhumdan göz bebeklerime akmıştı


Bir serzenişi kim duyar

Ovalara baka baka izleri sürülen bir yola

Bir yürek yangınını kim duyar? 

Alıp tüm kederinizi içinizden kim neşe koyar?


Elimi tuttu mu biri?

Sesimi duydu mu biri?

Ben hep bir kuytu bulup ağladım

O kuytulara indi mi biri?


Kelimeler yazılır, silinir

Şehirler değişir, evler terk edilir

Bir isim, bir anı, bir hayat bazen yok edilir

Kimsenin haberi oldu mu yitenlerden?


Ah! 

Teni alev alev bir yangının ortasında 

Hep sarılmak istiyorum bademcikleri şiş çocukluğuma

Yutkunamadıklarına, orada öylece duranlara.


Yas yaşarken tutulur bazen

Kendi yasını tutarsın

Öldürdükleri bir çocuğu

Kendi ellerinle gömer uğurlarsın

Yas çocuk olmaktır bazen


İnciler döküldü, gece sustu

Bahar kapıdayken

Bir zemheri tuttu 

Bir var oldu bir yok oldu

Saklandığı yerden çıkmadı kimse


Köhne bir köprü var

Kar örtmüş her yeri

Bazı kalpler 

Bazı beyinler

Giremiyor onların dünyasından içeri 


İyilik yakasına yapışsa kötülerin

Dünya inceliklerin olsa

Bazı çiçekler bazı ruhlar

Bulamıyor aradığı hiçbir şeyi