Cansız ayrılıkların, canlı tanığıydım

Sözsüz imaların

Tembel düşlerin

Yaşam arsızlarının şehvetli öpüşleri

Sağaltılmış duygularına soyundum.

Belki söz yorgunu, belki düş yorgunu.

Belki kör düşünce yumağıydım

Sanrılar tarafından çözülmeyi bekleyen

Belki kimsesizliğin yetim bıraktığı göçük omuzları

Belki sadece talihsiz yazgının gebe bıraktığı sözcük arsızı.

Katı gerçeklik camıma buhar yaptı.

Yaşam? Gerçek.

Acı? Gerçek.

Yetim duygular? Gerçek.

Pastırma yazından kalma toprağın altında ezildim.

Ekim yapraklarına gömdüler bedenimi.

Topraktan fışkırdı sözcüklerim.

Ikındım. Sesim yitti yitik öykülerde.

Yaşam? Gerçek.

Kırgınlığım? Gerçek.

Kimsesizliğim? Gerçek.

Şiir? Kurgu.