Kafamın içindeki kördüğümlerden,
Hayata küskünlüklerimden,
İnanıp inanmama arasında ölüşümden
Yüreğimdeki azaplardan tanı beni.
Bana ait bir aşk, bana ait bir umut
benim en saf yegane kurtuluşum.
Varoluşuma hüzünlenir
Varoluşuma sevinirim..
Derinlerde gizlediğim yüzleşemediklerim,
Düşüncelerim derinlere gark olmuş.
İçimdeki sessiz çığlığım,
Sessizliğimin içindeki haykırışlarım.
Kendime hep geç kaldım.
İçim ağırlaştı hep taşıdım.
Benliğime bencillik ettim.
Ama ne gökyüzüne bakmayı bıraktım,
Ne de yıldız saymayı..
Ne sevgiyi bıraktım ne merhameti,
Hep sevdim, hep merhamet ettim..
Kendime geç kaldım,
Ama yaşadığımı hep hatırladım..
