Dün ne kadar daha arzuların olmadığı bir hayatı yaşayabiliriz diye sormuştuk arzuların yaşayamadığı yerde insan nasıl yaşayabilir ki? Eğer bu temel sorunu çözebilirsek bir şekilde, hayatımızın daha mutlu olacağına inanıyoruz ancak var olduk olalı hep bu inançla çalıştık ve şu an hala mutsuzuz... Belki de değiştirmemiz gereken bir şey vardır.
Görünen o ki ömrün boyunca yaptığım kendime yönelik her şey beni biraz daha başarısız kıldı. Daha önce de konuşmuştuk sanki kırık bir testi gibiyim. Hiçbir şey durmuyor içimde... En mutlu anlarım bile sadece birkaç saat sonra çok zor hatırlanmaya başlıyor. Her şeyin heba olduğu hissiyatı var içimde. Gerçekten bir şey eksik bende... Tüm arzularım ile yapayalnız kalmış gibiyim. Bu eksik şeyi bulabilir miyim?
