Aynı dilleri konuşmasak da yaşadın bu hayatı Rasim,

Bir yetim bulut kalmış koskoca dünyada bize,

İyi izle şimdi, onlar da gidecek elimizden.

Artık hayatın da öğrendin oğlum Rasim,

Güzel ölünecek bir hayat seç kendine,

Ne göğü mavi olsun,

Ne de manzarası bu kadim İstanbul olsun.

Hele rakı kadehleri gibi yüzünü beyaza boyama oğlum Rasim,

Sadece toprak olsun bedenin, avuç avuç toprak!

İnsan ancak toprak doyurur gözünü Rasim, ancak toprak.


Kim koydu ismini bu hastane odalarında,

Kim çizdi talihimizi kara rengini çalarak anlımıza,

Kim çizdi bu göğü tepemize?

Böyle uzak, böyle berrak, böyle heyecanlı.

Doğru Rasim, kim aldatır şimdi bu kara toprağı,

Kaldır başını!

İnsan hep ulaşamadıklarını sevmez mi?


09/06/2022

01.08

Bandırma