Bu can ne kadar memnundur sizce hâlinden
Kaldı mı artık anlayan şu insanlığın dilinden
Ne gördük, ne duyduk şu bozuk devirden
Aldığımız nefesler hep bir hüznün elinden.
Sokaklar, caddeler, başıbozuk şehir yolları,
Her birisi şu insanların birer kaçış alanları,
Çıkmaz sokakların arkasında saklı olan kurtuluş,
Koşar adım gidercesine sanki bir deli yokuş.
Yaşamdan perdelerimiz var kimi çekik kimi açık.
Yaşanılan her olay mazimizle biraz karışık.
Hatalarımızla yüzleşerek yaşamalı hayatı,
Çünkü hayat beklemiyor dünü, bugünü ve yarını,
Akıp gidiyor bir su misali bırakarak anıları.
Madem böyle döngülerle geçiyor hayatın silsilesi,
Duygularımıza tutunarak yansıtalım bir ümit sureti,
Selamlayalım gelen her anı sevgili bir doğuşla
Geleceğe sunalım umutla ve barışla.
