Yorgunluklarım fazlaca...
Tükenmişliklerim, kapıda acele sokağa çıkarken giyilmek için hazır olan siyah terlikler gibi bekliyorken,
Umut vadeden sabah güneşi her geçen gün parlaklığını yitiriyor.
Oysa benim halâ yerleşmek istediğim bir şehir,
Çocuklara meyve ikram etmek için bir ağaç,
Denizi seyrederken, coşkulu insan ve kuş seslerini dinleyeceğim bir kumsal,
Her şey bitmeden, insanların mutlu olduğunu görmeye halâ hevesi kalan bir olgunluk yaşı istiyorum.
