Biterse o yaşama sevinci içimizde, nasıl yaşar insan şu hapsolduğu aciz hayatı, bir amaç yok, o bizi kıyısından köşesinden hayata bağlayan eski neşesi yok hayatın, nasıl dayanır bu halde. Bir yol yordam bulmalı insan, yaşama sevincini nasıl kaybetmeyiz diye düşününce, buna bence bir çare yok, yani ne kadar uğraşırsan uğraş, ne kadar değiştirirsen değiştir, o monotonluk hissi, illaki bir yerde gelip oturuyor baş köşeye, sonra yavaş yavaş her yanımızı kaplıyor bir üzüntü, hüzün. Buda zaten alıyor yaşama sevincini elimizden. Eee ne yapacağız diye sorduğunuzu duyar gibiyim, vallahi bu yazıyı birilerine derman oluyum diye yazmıyorum, yani kelin ilacı olsa başına sürer diye güzel bir atasözü var, kesin bilirsiniz benim durum tam o. Bir şekilde kaybedeceksin o yaşam sevincini, ama burada önemli olan nokta, bu yaşam sevincini bir şekilde nasıl geri kazanmayı öğrenmek, bu aslında kişiden kişiye farklılık gösterir, bazısı evindeki bir koltuğun yerini değiştirir, kimisi şehir, ülke değiştirir, yani şu şehir, ülke değiştirme muhabbeti bu kurda, pahalılıkta pekte bizim milletimiz için geçerli değil, biz anca evdeki kanepenin yerini değişiriz, uzatmayım Silivri soğuktur. Nasıl yaşarsan yaşa, yaşam sevincini arayıp bir şekilde bulmayı unutma.
